BOLSWARD - Als we na het interview uit het pand van Sporthuis A.P. van der Feer in Bolsward lopen (’het pand met de tientallen deuren’), richting parkeerplek achter de zaak, valt ons oog op een oud reclamebord met daarop de tekst ‘A.P. van der Feer Sporthuis Véélzijdig’. Zelden zoveel zelfkennis op een bord gezien. Nog voordat de voice recorder op ‘on’ stond vertelde Van der Feer (”Zeg maar Anne Piet”) al honderduit. De bijna 79-jarige Anne Piet van der Feer blijkt inderdaad een ‘véélzijdig man’ te zijn. Een portret...
Het is een waar genoegen om Anne Piet van der Feer te mogen interviewen. Sport was en is de rode draad in z’n leven. De interviewtafel - in een van de vele ruimtes boven het Sporthuis aan de Dijkstraat 7-11 in het centrum van Bolsward - ligt al vol met krantenknipsels, een plakboek, vaantjes en noem het allemaal maar op. Ook foto’s, sommige nog met een gekarteld randje.
Als Anne Piet van der Feer tegenover ons zit om te vertellen, brengt zijn vrouw Tjallie drie grote glazen met thee. Uiteraard blijft zijn eega bij het gesprek zitten, om hier en daar aanvullingen en correcties te geven. Hijzelf komt met met stuk voor stuk mooie verhalen bij die foto’s. Anne Piet in matrozenuniform op De Rots van Gibraltar, Anne Piet als voetballer van de Sneker Black Boys, Anne Piet in de winkel, Anne Piet als... enzovoort. Anne Piet, gewoon een véélzijdig man!
Ik hew de oarlòch nòch drie dagen metmaakt
Sperkhem-jongens
Anne Piet van der Feer werd op 12 april 1945 geboren als zoon van stoffeerder Piet van der Feer en Alie Ligthart in de Ernst Casimirstraat in de Sneker volksbuurt het Sperkhem. “Ik hew de oarlòch nòch drie dagen metmaakt”, zegt Anne Piet met een knipoog. In het gezin is hij het tweede kind. “Oans Henk is de oudste; na mij komt Nellie en Fronnie was de fierde en laatste.”
Hij kijkt met veel plezier terug op zijn jeugdjaren, toen er nog veel buiten gespeeld werd, en haalt herinneringen op. “Un fantastise jeugd. Ik ging út skoal faak naar myn opa, dy un fellebloaterij op’e Pôle in Sneek had. Dy fellen moesten insouten wurdde en wij waren der faak bij. Op sundach altyd te silen, prachtech. En elke dach foetballe. Bij oans in de buurt woanden de bêste foetbalers fan heel Sneek: Wietze Couperus, Anno en Gerrit Abma, Herman Hofstra, Foeke de Jong en masseur Ids Boot.”
Die Sperkhem-jongens haalden onschuldig kattenkwaad uit. ‘Boefjes’, die zich voor straf op het oude politiebureau aan het Martiniplein moesten melden. Omdat ze op een ‘platsoëntsje’ in de buurt hadden gevoetbald. Anne Piet ging er naar de Sperkhemschool en later volgde de ambachtsschool (de lts). Daar leerde hij voor elektricien. Een vak dat hij overigens nooit zou uitoefenen.
Etaleur bij C&A
Anne Piet zijn eerste baantje was bij C&A, waar hij zich na een stoomcursus etaleur mocht noemen. Daar bij het ooit in Sneek begonnen wereldwijde kledingconcern viel hij al rap op. Nee, niet door de C&A-leiding, maar bij een paar Bolswarder meisjes die speciaal voor de etaleur op een zaterdagmiddag naar Sneek gingen. Een van die Bolswarder meisjes was Tjallie Westerhuis. Maar voordat we dát verhaal verder vertellen, gaan we eerst even naar het voetballen.
‘Blak Boys’
Anne Piet van der Feer debuteerde al op vijftienjarige leeftijd in het eerste elftal van het roemruchte Black Boys. In een wedstrijd tegen LAC Frisia, waarin hij ook nog met z’n knie scoorde. De clubnaam Black Boys, wordt door Anne Piet van der Feer consequent uitgesproken op ‘syn Snekers’, als ‘Blak Boys’.
Hij vertelt: “In Sneek hadden je toen vijf klups: vv Sneek, vv LSC, rkvv WZS, cvv ONS en Black Boys. Omdat myn fader penningmeester fan Blak Boys was, ging ik fanself bij dy klup foetballen. Ik hew selfs nòch met oans Henk en myn fader un bekerwedstryd in ut earste speuld. Ik speulde soms op een sundach wel in drie ferskillende elftallen. Moeke knipte voetbalferslachjes út de krant, dy plakte se dan in un plakboek. Se sette der ok bij wannear ik wear us un doelpunt maakt had. De klup bestaat dit jaar un eeuw; ik gaan wel naar de spesiale Blak Boys avend. Froeger haalde ik de totofòrmulieren foar Blak Boys op; kreech ik un dubbeltsje per fòrmulier foar. Ik hew fan dy senten un grammafoanspeuler kocht. Dy hewwe we nòch altyd, mar òf y ut nòch doët? Ik hew tegare met mannen as Dicky van der Werf en Jacky de Wilde speuld. Was un gouden tiid.”
Wie nu zou denken dat Anne Piet met Sneek getrouwd is, heeft het mis. Niets is minder waar. Zijn grote liefde is Tjallie Westerhuis en die lokte hem naar Bolsward.
“Su is’t gaan”
Anne Piet: “We kwamen mekaar teugen tidens ut daansen in Het Wapen van Wonseradeel in Bòlsert. We waren achttien jaar en we konden mekaar al un bitsje.” Tjallie vult het verhaal van haar man graag aan. “Ik had fan un fryndin dy’t ok bij C&A werkte, hoard dat der un hele leuke jonge werkte. We binne toen op un saterdachmiddach naar Sneek gaan en dêr sach ik Anne Piet, de etaleur foar ut earst. Su is’t gaan.”
En er gebeurde meer. Anne Piet zat in die tijd ‘voor z’n nummer’ bij de Koninklijke Marine en voer als matroos mee op Hare Majesteit ‘Onvervaard’. Tjallie stuurde op 3 april 1966 een telegram naar Anne Piet met alleen de mededeling: ‘Zaak gaat door, open op 9 april’.
Op gegeven moment ferkochten we un turnbroekje fan 1 gulden en 98 sent. Nou dêr kenne je nyt fan leven hoar
Sneker af
De ‘zaak’ die open ging was de eerste sportwinkel van Anne Piet en Tjallie. De zaak zat in de Witherenstraat, tegenover het stadhuis, en werd voor acht gulden per week gehuurd van Jopie Eerdmans. Anne Piet was Sneker af (”Dat is nyt su moai, mar ik hew ut wel deen...”) en voelde zich spoedig thuis in Bolsward en deed heel actief mee aan het sociale sportleven in z’n nieuwe woonplaats. Met de sportwinkel, een pandje van zes bij acht meter dat werd verbouwd, begon het jonge stel aan hun avontuur, dat zou uitmonden in Sporthuis A.P. van der Feer. In de beginjaren van de sportzaak van het echtpaar ging Anne Piet in Bolsward naar verschillende andere winkels om er te etaleren. “Op un gegeven moment ferkochten we un turnbroekje foar een gulden en 98 sent. Nou, dêr kenne je nyt fan leven, hoar.”
Ondertussen is het kleine sportwinkeltje uitgegroeid tot een prachtige sportzaak aan de Dijkstraat in het centrum van de stad. En met een eerste grafeermachine (”Dy’t we út Amsterdam haalden”) begon letterlijk een andere tak van sport: het graveren van bekers, medailles en andere sportprijzen.
Besturen in Bolsward
Dat Anne Piet actief deelnam aan het sociale leven in Bolsward had uiteraard ook te maken met dat hij daar veel potentiële klanten voor de sportwinkel tegenkwam. Een vereniging waar hij heel lang als vrijwilliger actief was, is het bestuur van de Friese Elfsteden Rijwieltocht. Maar liefst 29 jaar gaf hij zijn beste krachten aan de misschien wel bekendste vereniging in Bolsward. Andere bestuursfuncties van de actieve ondernemer: tien jaar bij Stichting Bolsward Promotion; organisator van de viswedstrijden tijdens de Heamieldagen; tien jaar medeorganisator van de jaarlijkse sinterklaasoptochten én al jaren schipper (”Dat doën ik nòch elke woënsdach”) van de Stichting Rondvaartboot. Het leverde Anne Piet van der Feer in 2012 een koninklijke onderscheiding op, toen de vereniging De Friese Elfsteden Rijwieltocht het eeuwfeest vierde.
Elfstedentocht
Al die bemoeienissen hebben een duidelijke link met sport. Terwijl Anne Piet al deze dingen opsomt - en dat absoluut niet met de borst vooruit - pakt hij verschillende krantenknipsels waarin hij genoemd wordt. En dan is daar zijn deelnemerskaart aan die andere, echte Elfstedentocht, die op de schaats. En niet zomaar eentje, maar die van de zware tocht van 1963. Anne Piet was toen nog maar achttien jaar.
“Ik bin tòt an Bartlehiem toe kommen. Dêr wurdden we deur plisy’s in motersijspan fan ut ies stuurd. We binne toen teruchriden naar Franeker en dêr is de kaart outekend. We fertrokken met ses man út Liwwarden en in Sneek was ik al allienech. Ik fyn ut wel jammer, mar ut is nyt anders. Der binne sufeul moaie dingen in myn spòrtieve leven wêr’t ik op teruchsiën. Ik was een fan’e Wrotters, un roemruchte folleybalklup út Sneek. Hewwe we feesten met beleefd. At we een te min hadden, plukten we dy fan straat. ‘Must even metspeule’, seiden we dan. Kreech dy infaller stefast un streep op’e ruch, nummer 1. Want sonder ruchnummer mochten je nyt metdoën.”
“Moai deurgaan, je”
Van der Feer is nog altijd sportief en zelfs na de omleidingen die hij een paar jaar geleden in het MCL kreeg, zit hij nog steeds niet stil. “Moai deurgaan, je”, is zijn levensmotto. Zowel Tjallie als Anne Piet zijn elke dag nog te vinden in de sportzaak, waar één van de twee dochters - Hannie (1968) met haar man Stephan Rekker - nu de scepter zwaait. Dochterlief Ella (1970) heeft een dierenhotel in Nijland. Anne Piet en Tjallie zijn de trotste grootouders van drie meiden: Annika (22), Jessie (20) en Vera (van 19 jaar).
“We binne rike minsen, omdat we gesond binne. Gister hewwe we nòch dertig kilometer fytst. Wel op’e E-bike, mar dat hoeft ferder nyt in’e krant!”
