Clubicoon Sjirk Rolsma van vv Makkum: ‘Derde klasse is precies ons niveau’

Algemeen
Foto: Nicky Bosma
Foto: Nicky Bosma

MAKKUM - Het is ondanks een waterig zonnetje toch frisjes op sportpark De Braak in Makkum.

We schrijven een woensdagmiddag, eind maart. Het domicilie van voetbalvereniging Makkum lijkt verlaten, ware het niet dat ‘mister vv Makkum’, Sjirk Rolsma, rondwaart op het complex. “Er is altijd wel wat te doen. Nu het weer wat mooier wordt, ben ik er best wel vaak”, bekent Sjirk. Mevrouw Rolsma die op de fiets even aansteekt: “Schrijf maar gerust dat-ie er vrijwel elke dag is, hoor!” Een gesprek met een clubicoon.

Sjirk Rolsma, geboren en getogen Makkumer, geniet alweer negen jaar van de VUT. Na 21 jaar Amels en een even lang dienstverband bij scheepsbouwer en offshorebedrijf Visser uit Den Helder houdt de 71-jarige Rolsma zich met minder maritieme activiteiten bezig. De voetbalvereniging neemt daarvan het merendeel van de tijd in beslag, maar ook de kaatsvereniging en de tennisclub doen een beroep op hem.

Is er iets? Dan even Sjirk vragen

Sjirk Rolsma: “Vanaf het moment dat ze doorkrijgen dat ik moeilijk nee kan zeggen en me behulpzaam opstel dan weet je hoe het gaat. Is er iets? Dan even Sjirk vragen. Anno 2021 moet je overigens wel een dikke huid hebben als vrijwilliger. Er is best wel eens kritiek te horen, in verreweg de meeste gevallen van mensen die zelf niets bijdragen aan de club. Dat geldt beslist niet alleen bij de vv Makkum hoor. Ik hoor het veel meer, ook bij andere verenigingen. Het is blijkbaar een maatschappelijk verschijnsel. De echte clubmensen nemen af qua aantal. Dat kun je ook zien aan de leden die gemakkelijk verkassen naar andere clubs.

Ik moet dan vaak denken aan de woorden van de bij leven reeds legendarische Johnny Ligthart: ‘De twaalfde man in een selectie van een vierde klasser is ook twaalfde man bij een andere vierdeklasser’. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Natuurlijk begrijp ik dat getalenteerde jongens willen zien waar hun lat ligt. Aan de andere kant hoop je dan maar dat, wanneer ze ooit terugkeren, je er als club ook wat aan hebt en dat ze niet door bijvoorbeeld teleurstellingen afknappen op het voetbal. Ook dat komt voor.’

Trainer Onder 13

‘Momenteel ben ik onder andere trainer van de Onder 13-2. Prachtig werk. In het verleden heb ik veel Onder 13-1 teams getraind hier in Makkum. In de selectieteams mogen dan wel de iets meer getalenteerde spelertjes rondlopen, soms is de mentaliteit in zo’n Onder 13-2 team beter. Als ik bijvoorbeeld naar de trainingsopkomst zie, dan is die zelfs beter. Mijn vrouw zegt wel eens dat er veel minder gebeld wordt door de jeugd. Dat klopt wel, zeg ik dan. Want ze zijn er vrijwel altijd allemaal.”

Jeugdtrainer is één van de functies die Sjirk Rolsma momenteel bekleedt. “Ik ben ook wedstrijdsecretaris, medewerker van dienst op de zaterdagen, en druk met de accommodatie. Op een gemiddelde zaterdag ben ik zo ongeveer van ’s morgens half acht tot ’s avonds op het sportpark te vinden. Ik kom tussentijds wel altijd even thuis om te douchen, hoor.”

Zaterdagen zijn moeilijk

‘Net als voor veel voetballiefhebbers zijn de zaterdagen in deze coronaperiode moeilijke dagen. Met mijn maten komen we wel bij elkaar, hoor. In de tuin bij mooi weer of bij café De Prins, maar het is natuurlijk heel anders dan in de kantine. Daar is het altijd gezellig. Ook na een nederlaag. Bij v.v. Makkum is het altijd gemoedelijk en moet het vooral gezellig zijn. Natuurlijk is het eerste team prestatief ingesteld, en moet een verliespartij altijd even verwerkt worden. Gelukkig duurt dat nooit zo lang Zaterdagmiddag half zes kun je niet meer merken of we gewonnen of verloren hebben.

Hoe ik de mentaliteit van voetballend Makkum typeer? Als je zes gebakjes neerzet op een tafel en op het eind een grote taart, dan eet een Makkumer de zes gebakjes één voor één op en zit dan vol als-tie aan de taart moet beginnen. Maar als ze denken dat ze gepiepeld worden, dan komen er soms ongekende krachten los. Ooit zou CSL uit Stiens bij ons kampioen worden en kwamen ze met een aantal bussen het parkeerterrein op rijden. Dat moet je niet in Makkum doen. Het werd 3-0 voor ons en dik verdiend! Dat is de andere kant.”

Matig getalenteerd

Sjirk Rolsma was als actief speler een matig getalenteerde voetballer. “Ik was keeper van het derde en heb heel sporadisch in het tweede meegedaan. Van dat keepen heb ik overigens nog steeds kromme vingers overgehouden. Als trainer heb ik al vrij snel het oefenmeester D-diploma behaald. Dat bestond nog in die tijd. Ik ben onder andere trainer geweest bij vv Makkum, RES en Sportclub Franeker, waar ik de Onder- 19 getraind heb. Trainer zijn is prachtig. Veel leuke dingen meegemaakt. Ik kan genieten van de passie in de jeugd.

Ik heb door de jaren heen wel het niveau zien dalen over de hele breedte. Voor het overgrote deel komt dat door veranderingen in de mentale sfeer. Het heilige vuur zie je niet bij iedereen meer terug. Ook maken clubs in veel gevallen een keus voor de focus op het eerste elftal. Als je jeugd laat trainen door welwillende ouders, kun je niet verwachten dat men zich echt ontwikkelt, uitzonderingen daargelaten. Makkum speelt nu derde klasse en dat is ook het niveau waar we thuishoren. Voor de club heeft de coronapandemie en het stilleggen van de competitie vorig voorjaar gunstig uitgepakt, want ik denk dat we het niet gered hadden. Aan de andere kant begonnen we dit jaar prima met onder andere winstpartijen tegen Workum en Heerenveense Boys. Deze klasse kent de nodige derby’s. Dat is leuk voetballen, ook voor het publiek. We mogen beslist niet mopperen over de belangstelling in Makkum. Het is hier altijd gezellig druk.”

Hoogtepunten

Gevraagd naar de hoogtepunten in zijn lange carrière, moet Sjirk Rolsma diep nadenken. “Ik denk niet zo in kampioenschappen. Ik geloof dat ik met de A’s wel eens kampioen ben geworden, maar het gaat mij vooral om de sociale contacten. De mensen die je hebt leren kennen door de jaren heen. Wat ik persoonlijk erg mooi vond, was de wedstrijd die we nog niet zo lang geleden met het oude A1 team speelden tegen een selectie van oud-profs en prominenten, zoals Wim Kieft en Ruben Schaken. Onze mannen waren inmiddels zo rond de vijftig en ik heb ze toen in vier weken opgetraind. We hadden een mooie grote groep en dat was geen overbodige luxe, zo bleek. Dat zijn voor mij nou hoogtepunten.

Ook sommige anekdotes blijven je bij. Toen ik RES trainde sprak ik met een speler over ‘iemand het bos insturen’. Een pupil vroeg later of ik in het bos ook verdwaald was… Dat soort dingen blijven me bij.”

Door: Gerard van Leeuwen