Influencer Hedwych Veeman: “Ik ben het waard om rekening mee te houden!”

GAAST - We zijn te gast in het dorpje Gaast aan de IJsselmeerkust. Daar, aan de rand van het dorp, aan de Zeedijk, vertelt de 32-jarige Hedwych Veeman over haar rol als influencer. 

Voor haar huis staat nieuwbouw. Een groen gebouw waar ze in de nabije toekomst haar werkplek van wil maken. Als influencer werkt Hedwych Veeman meestal vanuit huis, maar ze zit ook geregeld in het buitenland voor een beurs of workshop. “Het begon allemaal met demonstraties van draagdoeken”, zegt Hedwych. Inmiddels promoot ze speelgoed en kleding. Alles is gericht op ouders. Haar filmpjes op YouTube zitten vol met allemaal boodschappen, gericht op duurzaamheid. In deze op het oog markante dame die zo gericht is op de buitenwereld, schuilt een bescheiden vrouw die naar eigen zeggen “vooral graag een goede moeder is en veel bij de kinderen wil zijn.”

Boomhut

In de tuin prijkt een boomhut en twee grote houten paarden. Onder een kleine overkapping voor de entree staan laarsjes en er hangt en een foto van één van haar dochters hangt. Duidelijk is dat hier creatieve mensen wonen. In de opening van de deur staat een kleurrijke vrouw. Haar broek en trui hebben allemaal gestreepte felle kleuren. Ook haar haar is geverfd in diezelfde kleuren. Strak gevlochten naar achteren. Al gauw komt één van haar kinderen om het hoekje kijken wie er aan de deur staat.

De tafel staat middenin een knus huis. Ernaast staat apparatuur voor fotografie en een eigen fotostudio. Aan de andere kant van de tafel staat een gouden paal die van de grond tot plafond reikt. Inmiddels zitten er drie kinderen aan tafel die allemaal wat aandacht van de interviewer willen. Ondertussen probeert de 32-jarige Hedwych Veeman antwoord te geven op mijn vragen. Ze kijkt naar haar kinderen en trekt de jongste, Felice, op schoot.

Een hartje op je hoofd

Hedwych vertelt: “Ik heb vier kinderen in de leeftijd van drie tot en met tien jaar. Het liefst had ik er nog een kindje bij. In mijn dromen ben ik altijd moeder van vijf kinderen. Die droom is niet uitgekomen. Vóór Felice had ik een miskraam en de zwangerschap van Felice was ook niet zonder slag of stoot…”

Haar oudste dochter Celine die graag het woord neemt, kijkt Felice aan: “Je hebt een hartje op je hoofd.” De kinderen hebben elkaar beplakt met stickers. Op Celine haar hoofd zit de sticker er nog. “Die helpt bij met beter ademhalen. Gek eigenlijk, want ik haal al heel goed adem.” Felice moet het doen met een rode afdruk op zijn voorhoofd, de erfenis van de sticker die er net op zat. “Het lijkt wel een zuigzoen.” Iedereen lacht. Felice krijgt er weinig van mee. Hij kruipt achter de piano en begint te pingelen.

Thüringen, voorheen Oost-Duitsland

Hedwych vervolgt haar verhaal over haar zwangerschappen. “De oudste drie kinderen kreeg ik samen met mijn ex in Duitsland. We woonden in Thüringen, wat voorheen tot Oost-Duitsland behoorde. Daar was het leven best goed, al merkte ik wel een groot verschil tussen mij en de mensen daar. Veel van hen verlangen terug naar voor de jaren tachtig. In die tijd hadden ze meer zekerheden, zoals de gratis toegang tot onderwijs en zorg. Ik merkte dat hun verleden in contrast stond met die van mij. Opgevoed te zijn in vrijheid geeft een behoorlijke andere kijk op zaken. Opgroeien in Oost-Duitsland geeft geen gedeeld verleden”

Tijdens haar derde zwangerschap liep haar relatie op de klippen. “Dit was voor mij reden om terug te willen naar Nederland. In het begin wilde ik net over de grens gaan wonen zodat de kinderen nog enigszins gemakkelijk naar hun vader konden, maar dit idee zag ik later niet meer zo zitten. Omdat ik ben opgegroeid in Piaam, wilde ik het liefst wel buiten uit wonen. In een buitengebied aan de grens met Duitsland, waar ik niemand ken, dat kon ik mezelf toch niet zo voorstellen.” Vier jaar geleden besloot Hedwych daarom om terug te gaan naar haar roots. “In Piaam kon ik niks vinden, maar algauw kwam dit huis in Gaast te koop te staan. Op dat moment was het een kluswoning. Samen met mijn vader heb ik in anderhalf jaar tijd dit huis opgeknapt.”

Bewust alleenstaande moeder

Die periode was best intensief, omdat ze zwanger raakte. “Mijn verlangen om een groot gezin te hebben, was groot. Ik had net een miskraam gehad, maar wilde graag opnieuw zwanger worden.” Hedwych had geen relatie. Ze koos ervoor iemand te zoeken die bereid was aan haar wens mee te werken. “Een vriend van mij wilde dit wel. Hij is dus wel de biologische vader, maar is niet betrokken bij de opvoeding.” Hedwich Veeman is een bewust ongehuwde moeder.

Tijdens haar vijfde zwangerschap kwam ze opnieuw voor zorgen te staan. Dit keer werd geconstateerd dat haar kindje mogelijk het edwardssyndroom had. Wanneer ze dit zeker wilde weten, moest ze voor een vruchtwaterpunctie gaan. Een kindje met dit syndroom is in de meeste gevallen niet levensvatbaar. “Vanwege het risico op nog een miskraam, wilde ik geen punctie. Dus bleef ik in onzekerheid de rest van de zwangerschap.” De natuur besloot anders. Haar vierde kindje, Felice, had het syndroom niet. “De beide echo’s hadden het dus mis. Wat een wonder en wat een mooie reden om hem Felice te noemen. Hij brengt me zoveel geluk!”

Best pittig

Door de spannende zwangerschappen besloot Hedwych niet nóg een keer haar kansen te beproeven. En tussen de regels door vertelt ze dat ze het met haar werk in combinatie met haar gezin ook druk genoeg heeft. “Je mag best weten dat ik het op zulke spannende momenten enorm zwaar vond om alleenstaande moeder te zijn. Dan mis ik iemand waarmee je je zorgen kunt delen.” Sinds een jaar heeft ze tóch weer een relatie. Hij is ook betrokken bij de opvoeding. Samenwonen doen ze niet.

Haar werk als influencer is werk dat 24 uur per dag mogelijk is. “Het onderhouden van het contact met al je volgers, vraagt veel tijd. Mensen willen van alles van je weten. Hoe je hier- en hierover denkt. Op zich is dat heel goed, want je wordt zo steeds bewuster van wat je wilt uitstralen. Zeker omdat mijn huis vaak de achtergrond is van mijn filmpjes, ben ik bewust van de spullen die ik heb. Dat soort dingen moeten wel passen bij natuurlijk ouderschap. In mijn ogen horen daar duurzame spullen bij, zoals bijvoorbeeld wollen kleding.”

Celine vangt dit deel van het gesprek op en kijkt omhoog van tafel. “Nou, dát trek ik dus niet meer aan. Dit kriebelt veel te veel.” Omdat ze zoveel volgers heeft, wordt Hedwych ook geregeld gevraagd om naar beurzen te komen of om workshops te geven. En dat is over de hele wereld. “Best pittig als alleenstaande moeder, omdat ik mijn kinderen dan meestal een lang weekend niet zie. Haar andere dochter mengt zich nu ook in het gesprek. “Mama mag best vaker thuis zijn.”

Trouwen met mezelf

En precies hierin zit een soort van schijnbare tegenstrijd. “Ik merk dat het imago wat ik uitstraal op Internet nog wel eens in strijd is met de praktijk. Het is moeilijk om werk en privé gescheiden te houden als je telefoon je meteen in de gelegenheid stelt om te werken. Corona heeft me daarvan bewust gemaakt en ik probeer de laatste tijd meer om mezelf en mijn kinderen te denken. Zo ben ik meer gaan sporten en begonnen met cello spelen.”

Hedwych staart naar een van haar kinderen. “Als ik de lezer iets mag meegeven, dan zou ik willen zeggen dat egoïsme geen schande is. Je moet eerst aan jezelf denken voordat je een ander kan helpen. Dit geldt zeker voor alleenstaande moeders die voortdurend hun aandacht moeten richten op hun kinderen. Maar echt waar, het is niet erg om eens wat vaker oppas te vragen of je kinderen mee te nemen naar iets wat jij leuk vindt. Bovendien is me opgevallen dat mensen best graag helpen, maar dat je zelf al invult dat je een ander niet wilt belasten.”

Een van haar recente opnames drukt deze boodschap uit. Een Poolse videograaf die goed is in trouwfilmpjes maken, heeft een trouwfilmpje voor haar gemaakt. ‘”Niet met een partner, maar met mezelf. Ik wil trouw zijn aan mezelf. Pas als ik van mezelf houd, kan ik ook van anderen houden. Ik ben het waard om rekening mee te houden!”

Door: Albert Bouwman