Peter Dijkstra: “Het ging slechter en slechter, mijn familie kwam langs om afscheid van me te nemen’

Algemeen
Afbeelding

SNEEK - Sinds 1988 is het op 1 december Wereld Aids dag en wordt er overal op de wereld aandacht gevraagd voor de strijd tegen hiv en aids. Een goede zaak, vindt Peter Dijkstra. Inmiddels is aids een chronische ziekte waaraan niemand hoeft te overlijden, “Maar het is wel een levenslang oordeel en hoe gaat je lichaam daar mee om?” Hijzelf vond zijn manier in yoga.

Meer dan veertig jaar geleden verliet Peter Sneek om in Den Haag te gaan studeren aan het conservatorium. “Daar had ik mijn ‘coming out’ en bouwde ik een nieuwe vriendenkring op. We zagen elkaar wekelijks, gingen samen uit. Eind 1983 overleed Roel (25 jaar) als eerste uit mijn vriendenkring aan aids; daarna werd de hele ‘scene weggemaaid’. Je ging naar de kroeg en zag dat iemand sterk vermagerd was. De volgende week of maand was ie er niet en de week daarna had je een rouwkaart in de bus. Soms waren er wel drie begrafenissen in een week.“  Na in 1986 drie keer achter elkaar een keelontsteking te hebben gehad, vroeg Peter zijn KNO arts om een hiv test. “Meneer u bent hiv positief, kreeg ik te horen toen ik vanuit een telefooncel belde. Ik zat dus in het schuitje.”

Fight for life
Zijn ouders boden hem de gelegenheid terug naar Sneek te komen. “Die heb ik met beide handen aangegrepen. Sinds 1985 had ik een baan bij het Nederlands Kamerkoor. Dat betekende dus heen en weer rijden, maar dat heb ik dertien jaar zonder moeite gedaan. In Sneek voelde ik me eenzaam en via een advertentie heb ik Frans leren kennen. Ook hij had een geschiedenis van mensen om zich heen die overleden waren. We werden vrienden en geliefden; samen zijn we het gevecht aangegaan. Frans was actief in Fight for Life, hij stond letterlijk op de barricaden. FFL haalde illegaal veelbelovende experimentele medicijnen naar Nederland.  Die werden door bosjes mensen gekocht. De medische wetenschap had geen alternatieven.” Frans overleed in 1996 en dat had zijn weerslag op Peters gezondheid. “De Kaposi (een vorm van kanker) op mijn huid ontplofte. Ik werd heel ziek, mijn been werd zwart en twaalf centimeter dikker.” Combinatietherapie leek veelbelovend, maar had enorme bijwerkingen. “Het ging slechter en slechter en mijn familie kwam langs om afscheid van me te nemen. Een tweede combinatie paste ook niet, daarna volgde een derde. Daar reageerde ik wel goed op, maar het middel D4T heeft blijvende schade veroorzaakt aan de zenuwen van mijn handen en voeten. Ik heb het te lang geslikt, maar er was geen alternatief. Het was slikken of doodgaan.”

Van overleven naar gezonder leven
Peter overleefde. “Mijn nieuwe carrière werd ‘me goed voelen’. Hij verdiepte zich in goede voeding, trainde zes keer per week anderhalf uur in de sportschool. Daarna zat hij een uur in de sauna waar hij emmers zweet verloor om vervolgens weer veel water te drinken. “Mijn motto werd ‘voeden, doorbloeden en uitscheiden.” Als gevolg van een fietsongeluk in 2007 ging deze vorm van sporten niet meer. Via iemand op de sportschool kwam hij op het spoor van bikram yoga, een fysieke yogasoort waarbij je elke les dezelfde 26 posities in een vaste volgorde uitvoert in een ruimte van ongeveer 40 graden Celsius. “De eerste keer was een bijna-dood-ervaring voor me. Ik stond te tollen op mijn benen, voelde me duizelig en had een hartslag ‘van 380’. Om me heen zag ik mensen die het glimlachend deden.” Na een intake met de eigenaresse ging hij de volgende dag weer. “Na die eerste les ging ik totaal kapot naar bed en heb ik drie uur geslapen. Toen ik wakker werd, heb ik voor het eerst in tien jaar op blote voeten gedanst. Zeventig procent van de pijn die ik altijd voelde, was in één keer weg. Vanaf toen ging ik dagelijks.”

In 2010 volgde hij een yoga opleiding in de VS. Jarenlang combineerde hij lesgeven in Amsterdam met het geven van concerten. Na een reorganisatie bij het Nederlands Kamerkoor besloot Peter een eigen yogaschool in Düsseldorf te starten. Het lesgeven vond hij geweldig, het zakelijke aspect beviel hem daar vreselijk. “In 2017 heb ik de zaak verkocht en ben ik weer teruggegaan naar Sneek. Ik ben hier geboren en getogen, hier voel ik me senang. Ik geef weer les in Amsterdam. Ik zou het leuk vinden groepslessen in Sneek te geven. Deze vorm van yoga helpt om te dealen met de gevolgen van ouderdom, chronische kwalen en oude blessures. Het werkt ook op kamertemperatuur. Met mijn interesse voor gezondheid help ik nu anderen.

“De ziekte is nu beheersbaar, maar je stopt elke dag een handvol chemicaliën in je lijf om het te onderdrukken. Je geneest niks, onderdrukt alleen. Daar wordt te gemakkelijk over gedaan. Ik prijs mezelf gelukkig, dat ik er tussendoor geschoten ben en dat ik terug kon vallen op een bed van liefde en verzorging van mijn familie.

Afbeelding