Renske Duindam: “Net zo blij met een boormachine als met een lekker luchtje voor mijn verjaardag”

STAVOREN - De paar scheepstimmervrouwen die ik in mijn leven heb ontmoet vallen in de categorie ‘Ik-slinger-je-net-zo-makkelijk-over-mijn-schouder-als-ik-mijn-veters-strik’; een timmermansoverall maat ‘triple XL’, biceps waar je een eerbiedige buiging voor maakt en werkschoenen maatje skateboard. 

Hoe anders is de beleving met de nog maar 24 lentes tellende scheepstimmervrouw Renske Duindam uit Stavoren; helderblauwe ogen die stralen wanneer ze lacht, een frêle figuurtje en een ietwat onzekere houding. Kortom een verfrissende verschijning. Een portret.

Timmervrouwen, die kom je niet vaak tegen, toch? “Inderdaad, ik werk bij KM Yachtbuilders in Makkum en daar zijn mijn stagiaire en ik de enige vrouwen in de houtbewerkingshal. En op mijn opleiding zitten er maar vier. Dus het aantal scheepstimmervrouwen is inderdaad dun gezaaid.”

Even naar het begin, wie is Renske Duindam?

Renske Duindam is 24 jaar, geboren in het Antonius Ziekenhuis in Sneek, maar getogen in Stavoren. Een van haar twee oudere broers woont, net als zijzelf, nog in het ouderlijk huis. Na de lagere school ging ze naar het vmbo, aan het Bogerman in Sneek, waar ze de gemengde leerweg volgde. Na twee jaar switchte ze naar het Nordwin College. Dat was de opmaat voor een zoektocht naar wat ze nou eigenlijk wilde, want daar had ze geen idee van. Een poging om de havo te volgen strandde al na een paar weken, voornamelijk omdat Renske een echte praktijkwerker bleek, die zich in het theoretische klimaat van de havo niet op haar plaats voelde. “Ik wilde mijn handjes laten wapperen en leer in de praktijk veel gemakkelijker dan in de schoolbanken vanuit de boeken,” vult ze aan.

Na een half jaar in de opleiding tot onderwijsassistente aan het Friesland College – “Met name het werken met kinderen sprak mij aan” - zag ze zichzelf in die sector ook niet oud worden, zodat ze overstapte naar een oriëntatietraject, een soort ‘snuffeljaar’. Haar eerste stage van twee weken bij ‘Bloem en Styling Valentijn’ in Sneek voelde voor haar in eerste instantie als de ‘jackpot’.

Renske: “Ik voelde mij daar helemaal in mijn element; leuke collega’s, creatief bezig, met mijn handen werken. Reden dus om aan de opleiding Bloem en Design te beginnen aan het Nordwin College in Leeuwarden. Met name de designkant trok mij aan. Ik kon weer stagelopen bij Valentijn en heb dat een half jaar met heel veel plezier gedaan. Voor

Een praktijkopdracht op school moesten we een bloemstuk ontwerpen dat dan gepresenteerd werd op een zuil. Het maken van die zuil ging mij eigenlijk met speels gemak af. Daarnaast moesten we regelmatig nieuwe producten ontwerpen. Waarbij ik vrijwel altijd een product van hout maakte. Dat vond ik ook erg leuk om te doen, zodat ik wat vaker dan mijn studiegenoten in die houtwerkplaats was te vinden.”

“Ik stond niet te springen van enthousiasme”

“Het gevolg was dat ik steeds vaker gebruik maakte van hout als onderdeel van mijn bloemstukken. Tijdens het derde jaar van de opleiding kon ik geen geschikt stageadres vinden en kwam ik terecht bij ‘Corriente Dagbesteding’ in Koudum. Ik stond niet direct te springen van enthousiasme, maar omdat ik geen ander adres had, had ik niet veel keus. En daar heb ik achteraf geen seconde spijt van gehad. Ze zijn daar veel met techniek bezig en maken houten gebruiksvoorwerpen van pallet- en steigerhout die via via, markten en sociale media, worden verkocht.

Tussen de cliënten van de dagbesteding zat ook een timmerman die na een operatie moest revalideren en re-integreren. Daar heb ik heel veel van geleerd. Ik kreeg bij Corriente steeds meer vrijheid. Ik was helemaal in mijn element en het is nog steeds mijn grootste hobby om zelf originele gebruiksvoorwerpen voor in huis of tuin te ontwerpen en te maken. Mijn droom is om die in de toekomst in een eigen winkeltje te verkopen. Maar toen de opleiding was afgelopen wist ik nog steeds niet wat ik wilde worden.”

Meubelmaker bij KM Yachtbuiders

“Maar ik wist wél dat ik werken met hout erg leuk vond en graag zelf dingen ontwierp. De opleiding meubelmaker aan de Friese Poort kwam daar nog het dichtstbij in de buurt, dus heb ik mij daar ingeschreven. Aan het eind van mijn eerste stage, die wat tegenviel, kwam ik terecht bij KM Yachtbuilders in Makkum, een tip van een van mijn docenten. KM Yachtbuilders is een werf die luxe custom built zeil- en motorjachten van aluminium maakt. Ik was bedrijfjes gewend van vier à vijf man personeel en was dus overweldigd door dit bedrijf met een veelvoud daarvan. Alleen perfect is daar goed genoeg en dat sprak me wel aan, omdat ik heel erg nauwkeurig werk. Maar ik was in het begin behoorlijk onzeker en vond het spannend; kan ik dat allemaal wel? Het was een nieuwe uitdaging. KM is een bedrijf met een gezellige en vrij jonge timmerploeg, waar je veel mogelijkheden krijgt en je elke dag nieuwe dingen leert. Dit was een buitenkans die ik niet aan mij voorbij kon laten gaan.

Mijn eerste klus was een teakdek leggen. Uitmallen, vissingstukken maken, lijfhouten, verstek en vals verstek zagen. Ik heb daar in korte tijd enorm veel geleerd en zoog al die kennis op als een spons. Dat bleef blijkbaar niet onopgemerkt, want aan het eind van die stage mocht ik daar blijven. Vanaf mijn tweede jaar zat ik dus in een werken-leren traject bij KM Yachtbuilders. Op dit moment moet ik nog één examen doen en de zogenaamde ‘proef van bekwaamheid’, waar ik momenteel mee bezig ben. Daarna heb ik het diploma Allround meubelmaker/scheeps-interieurbouwer ‘in the pocket’.”

En hoe nu verder…?

“Het is ontzettend leuk werken bij KM Yachtbuilders in Makkum en ik hoop daar na mijn opleiding te kunnen blijven, maar het zelf ontwerpen en maken van gebruiksvoorwerpen blijft mijn grote liefde. Dat doe ik privé en zet er foto’s van op mijn Instagram-account. Waar de meeste van mijn vriendinnen sparen voor hun uitzet of kleren en sierraden kopen, kun je mij blij maken met een werkstofzuiger, een boormachine, een frees of ander houtbewerkingsgereedschap. Daar spaar ik zelf ook voor. Zo heb ik onlangs een afkortzaag gekocht en een decoupeerzaag.

Intussen kijk ik samen met mijn vriend stiekem al een beetje rond naar een huisje. We zijn al zes jaar samen, maar wonen beiden nog thuis bij onze ouders. We willen wel gaan samenwonen, maar het vinden van een betaalbare starterswoning is het grote probleem. We hebben wel wat op het oog en hopen uiteraard dat dat goed uitpakt. Dan zou er voor ons allebei een droom in vervulling gaan. In de tussentijd proberen we zo veel mogelijk van het leven te genieten. Uitgaan zit er momenteel niet in, maar voetbal wel. Ik ben een fanatieke voetbalster en speel in het damesteam van twee clubs, QVC uit Stavoren op de zaterdag en RKVV Bakhuizen op de vrijdagavond.”  

Tot slot?

“Ik zou het heel erg leuk vinden als er meer timmervrouwen bijkomen. Omdat het gezellig is, maar ook omdat het een mooi vak is. Ik kleur als scheepstimmervrouw misschien wat meer dan veel andere meiden buiten de lijntjes van baby’s krijgen, huishouden, bloemen verzorgen en zo. Dat wil overigens niet zeggen dat ik het niet leuk vind om ‘meidendingen’ te doen. Als we uitgaan ga ik in de make-up, trek ik wat leuks aan, met als gevolg dat collega’s van mijn werk mij soms niet eens herkennen. Ik heb dus twee kanten, de meidenkant, maar ik ben aan de andere kant ook niet bang om mijn handen vuil te maken. Ik geniet van beide kanten.”

Door: Wim Walda