Scheepsbel mijnenjager Zr.Ms. Makkum tijdelijk naar Makkum

MAKKUM - Zr.Ms. (Zijner Majesteits) Makkum is een van de mijnenjagers van de marine. De scheepsbel van het vaartuig zal -- gedurende een onderhoudsperiode en zoals de traditie dat wil -- tijdelijk in bewaring worden gegeven aan Makkum. 

Burgemeester Jannewietske de Vries van de gemeente SúdWest Fryslân zal de bel in ontvangst nemen van de commandant van het marineschip en daarna overdragen aan de Stichting Ald Makkum, die de scheepsbel tijdelijk onderkomen zal geven in de Makkumer Waag.

Deze overdracht vindt plaats op donderdag 2 juli. Om half twaalf worden de gasten ontvangen in It Posthús, waarna om twaalf uur overdracht plaats vindt in het Waaggebouw.
De Zr.Ms. Makkum (1985) is het oudste nog in dienst zijnde marinevaartuig. Het schip maakt deel uit van de Alkmaar-klasse. Haar hoofdtaak is het vrijhouden van de zee, de kustwateren en de havenmondingen van explosieven. En het beschermen van maritieme eenheden in een mijngevaarlijk gebied.

Waarom de naam Makkum? Het is binnen de marine een oude traditie om schepen te vernoemen naar steden. Grote steden geven hun naam aan grote schepen, zoals Zr.Ms. Rotterdam en Zr.Ms.

Amsterdam. Mijnenjagers en vroeger de mijnenvegers worden veelal vernoemd naar middelgrote of kleine steden. In de Middeleeuwen had Makkum de naam ‘Poort naar de Zuiderzee’. Dit had het dorp te danken aan twee sluizen, die eigendom waren van een nabijgelegen klooster. Makkum kon zich dankzij deze sluizen ontwikkelen tot een belangrijk handelscentrum met een strategische positie.
De Gouden Eeuw van Makkum startte in de 17e eeuw en duurde tot de 18e eeuw. In die tijd was Makkum een belangrijk bedrijvigheids- en handelscentrum, inclusief steenbakkerijen, tegelbakkerijen, hout- en oliehandel, papier- en pelmolens, scheepswerven en meer dan honderd kalkovens.
 
De kalkbranderijen waren de belangrijkste pijlers voor de welvaart. Veel Makkumers waren werkzaam in deze tak van industrie. De kalk van hoge kwaliteit werd onder andere gebruikt bij de bouw van huizen in Amsterdam. Het transport van het basismateriaal en de eindproducten gebeurde per schip en als gevolg daarvan floreerden ook de scheepvaart en de scheepsbouw.

De 19e eeuw bracht een terugval door het verzanden van de Zuiderzee en het groter worden van de schepen, waardoor de haven van Makkum niet meer bereikt kon worden. De bedrijvigheid liep terug en alleen de scheepsbouw en de aardewerkindustrie bleven over.

In de 20e eeuw is er gelukkig weer sprake van vooruitgang dankzij de aanleg van de Afsluitdijk en het Makkumerdiep voor de plezier- en bedrijfsvaart. Ook het toerisme ontwikkelde zich sterk in Makkum, met een grote aantrekkingskracht op de water(sport)liefhebbers.

Door: Sjirk Wijbenga/Makkum Nieuws