Wouter Bandstra, de ‘Varende Dominee’: ‘Héél hard werken en héél hard genieten’

WARNS - Hij is voor 70 % Baptisten dominee, voor 40% gitaarleraar, voor 20 % coördinator van de Baptisten gemeenten in Friesland en sinds 12 juli van dit jaar ook nog watersport ondernemer. 

Zijn vrouw Lia, die hij ontmoette dankzij een ‘shagje’, waarover later meer, houdt het al 16 jaar met hem uit en zette samen met hem drie kinderen op de wereld, Daniël, Elisha en Noa. Daarnaast heeft het gezin een ‘pleeg-cadeautje’, Jayden. En niet te vergeten een hondje. Voldoende voer voor een ‘petear’ met de ‘varende dominee’, Wouter Bandstra (39), voorganger van de Sneker Baptistengemeente.

Vader Fekke Bandstra, in het dagelijks leven kraandrijver, en moeder Baukje Bandstra-Reitsma werden in hun kleine huurhuisje aan de Achterdelft in 1979 en 1981 verblijd met de komst van respectievelijk Klaes en Wouter. “Prachtige mensen en schatten van ouders met een groot hart,” kwalificeert Wouter zijn vader en moeder.

Mannen om tafel, aanhang. In de ring daarachter

“Mijn vader, geboren op ’t Reade Klif, kwam uit een groot ‘nest’ met allemaal mannen; acht stuks. Toen er uiteindelijk een meisje achteraankwam, was het gezin compleet. Bij oma Bandstra kon alles. Op zondag werd er per definitie een pan aardappelen extra geschild want…er kon eens iemand langskomen. En dat gebeurde dan ook steevast. De mannen in de binnenste ring om tafel. De ‘aanhang’ in de ring daarachter. 

Mijn moeder kwam uit een ‘meisjesgezin’ met vier meiden en een jongen. Een gezin waarin over emoties werd gesproken, waar werd geknuffeld, aangehaald en er oprechte interesse bestond voor andere mensen. Mijn moeder zag meteen als je niet lekker in je vel zat.”

Vreemde eend in de bijt

Ze kerkten in het Baptistenkerkje in Stavoren. Elke zondag na de kerk was het vaste prik, soep en daarna ‘wat vond je van de preek’. Die werd tot in detail bediscussieerd. Wouter: “Dat heeft uiteindelijk op mijn 16^e jaar, toen ik belijdenis deed en werd gedoopt, geleid tot een innerlijk dieper geloof. Ik ging naar de Christelijke basisschool de Skutslús, waar we protestantse liederen moesten leren. Die kende ik natuurlijk niet en ik voelde mij daardoor wel een vreemde eend in de bijt. Muziek was mijn grote liefde. Elk vrij moment zat ik op mijn gitaar te spelen en ik wilde na de mavo naar het conservatorium. Mijn ouders staken daar een stokje voor met een gedecideerd: ‘Ga eerst maar wat doen waar je je geld mee kunt verdienen’. Dat werd vier jaar Friese Poort in Sneek (bouwkunde).

Waarna ik alsnog toelatingsexamen deed voor het conservatorium. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in mijn leven zo zenuwachtig ben geweest. Ik heb me vier jaar lang een slag in de rondte gewerkt, waarna ‘het echte’ leven kon beginnen. Optredens met de bands The Watergate Scandals en Lemon, waarmee we in het voorprogramma zaten van Jeroen van der Boom, de Drie J’s en Wolter Kroes. Kortom, een fantastische tijd, maar wel ontzettend veel uren maken. Daarnaast gaf ik gitaarlessen in mijn eigen praktijk. In die periode heb ik ook Lia ontmoet, in de kroeg. Ik was als een ‘balletje’ en wilde een shagje draaien, maar kreeg het niet voor elkaar. De helft van ‘mien púde shag’ belandde op de grond, zodat ik Lia benaderde met de ‘originele’ openingszin ‘Wil jij mijn shagje draaien’? Dat wilde ze wel, we zagen elkaar vaker, zij draaide de shagjes en de rest is geschiedenis.”

Compleet van de wereld

“Het was tijdens het skûtsjesilen in Stavoren. Het regende, was bedompt in de hut van het volgschip, er werd patat gehaald. En van het ene op het andere moment vloog het mij aan. Ik kreeg een ‘oudvader’ van een paniekaanval. Ik moest daar weg. In de stromende regen liep ik naar huis en heb daar een week op mijn bed gelegen. Het was foute boel. Alles blokkeerde. Ik had de klassieke verschijnselen van ‘agorafobie’, oftewel pleinvrees en moest weer leren omgaan met sociale contacten.

Het spelen in een band, bedompte ruimtes, sets spelen en vrolijk dansen op het podium hielp daar ook niet bij. Levensvragen als: ‘Wie ben ik, wat wil ik, ‘what the fuck’ doe ik hier en waartoe?’, spookten continue door mijn hoofd. Ik moest ‘resetten’. Via een onlinecursus tegen agorafobie leerde ik (voor een deel) mijn angsten overwinnen. Een antwoord op de hier boven genoemde levensvragen vond ik in het geloof. Zonder overigens zweverig te worden, want ik ben ook maar een mens van vlees en bloed met alle tekortkomingen die daarbij horen.”

Jezus heeft zelf nooit een boek geschreven

“Maar het was wel de aanleiding om een voorlichtingsbijeenkomst van het Baptisten Seminarium te bezoeken, waar ik ds. Albrecht Boerrichter, onze toenmalige voorganger in Stavoren, trof. Deze was oprecht verheugd om mij daar te treffen. ‘Ik heb ervoor gebeden dat je hier vandaag zou zijn’. Om een lang verhaal kort te maken, ik was om en ben theologie gaan studeren aan het Baptisten Seminarium. Dat was een periode van veel reflecteren, want alles waar je vast in gelooft, wordt onder je weggeschopt. ‘Die bijbel is door mensen geschreven mijnheer Bandstra’; ‘Jezus heeft zelf nog nooit een boek geschreven mijnheer Bandstra’; ‘Hoe weet u zo zeker dat het waar is wat er in die bijbel staat mijnheer Bandstra’? Dat was dus een complete cultuurshock. Het voelde een beetje als een ui die in lagen werd afgepeld, zodat alleen de zuivere kern overbleef. Mijn geloof heb ik toen wel behouden, maar er kon veel (onnodige) ballast overboord.  

Een stage maakte deel uit van de opleiding. De dichtstbijzijnde Baptistengemeente was die in de Willem Lodewijkstraat in Sneek, bij dominee Karel Gerritsen. Toen die vertrok moest de gemeente een nieuwe voorganger hebben, die tussen de 35 en 45 jaar was, fulltime beschikbaar was en veel ervaring had. Ik voldeed aan geen van deze eisen, dus maakte ik mij geen illusies. De gemeente echter was van mening dat de toen dertigjarige Wouter Bandstra hun nieuwe voorganger moest worden.” Breed glimlachend: “Wie ben ik dan om daartegenin te gaan? Het voelde als thuiskomen.”

‘Hard werken en heel hard genieten’

“Ik ben als een van de weinige dominees zzp’er en vind het heerlijk om samen met anderen dingen te initiëren. Zoals de Family Fun Day, betrokkenheid bij Sneekweek concert, openbare doopdienst in de ‘Boategoat’, betrokkenheid van de jeugd, muziek, de dienst via een livestream uitzenden, social media. Kortom met je tijd meegaan.

Mijn liefde voor de muziek is altijd met stip hoog in mijn voorkeurslijstje blijven bestaan. Ik vind het dus heerlijk om gitaarles te geven. Even uit de christelijke ‘bubbel’, vrijheid. En werken met kinderen, fantastisch, dat is genieten.

Daarnaast ben ik regio coördinator voor de baptistengemeenten van Friesland. Leuk om te doen. Ik mag een kijkje in de keuken nemen bij anderen en vind dat inspirerend.

Ik ben momenteel dus voor 70 procent dominee, 40 procent gitaarleraar en 20 procent regio coördinator. Je kunt dus wel zeggen dat mijn dagen goed gevuld zijn, maar allemaal met zaken waar ik gelukkig van word. Dus het voelt niet als werk.”

De varende dominee

En alsof dat allemaal al niet genoeg is, werd hij op 12 juli van dit jaar watersportondernemer met zijn bedrijf Watergekte. “Ik heb tijdens een vakantie met mijn ouders naar de USA voor het eerst op een waterscooter gezeten,” verduidelijkt hij. “En was meteen verkocht. Op dat moment wist ik dat ik ooit zo’n ding wilde hebben.”

Niet vreemd overigens, want Wouter Bandstra heeft - genetisch bepaald – het Friese water door zijn aderen stromen. Speedbootje, Valkje, al vanaf zijn jeugd bemannen op een IFKS-skûtsje. Neven en ooms die professioneel met het water verbonden zijn.

Vanwege COVID-19 had hij vorig jaar meer dan voldoende vrije tijd. De scooter kwam dus. Er werd een grote aanhanger aangeschaft, waar de waterscooter in gelierd kan worden. Daarnaast een uitgebreide veiligheidsuitrusting, zwemvesten, waterski’s, een funtube en een banaan. Wouter Bandstra was watersportondernemer en kreeg meteen de geuzennaam ‘De Varende Dominee’. Vestigingsplaats werd het strandje achter op het terrein van Marina Stavoren Buitenhaven.

Bandstra: “Watergekte maakt een gezonde groei door. Net nog hoorde ik een verhaal over Guus en Isa die van papa mochten kiezen tussen de veerboot naar Enkhuizen met een bezoekje aan het museum of een half uurtje Watergekte.” Lachend: “Mag jij raden wat ze kozen…”

Grootste gemene deler in de activiteiten van deze ‘omnivoor’ is de interactie met mensen. Als voorganger, als gitaarleraar, als regio coördinator en als watersport ondernemer. Eigenlijk is dat maar in één vakje te vatten: Wouter Bandstra.

Door: Wim Walda