Cover verhaal: Bruno Rummler

Veel mensen kennen hem als ‘Troubadour Bruno’ en winnaar van ‘Liet’ 2014 en 2018. Zijn teksten maken duidelijk, dat hij veel nadenkt over hoe de wereld eruitziet. Bruno vindt dat systemen zoals opvoeding, onderwijs en de overheid mensen beperken in hun vrijheid en mogelijkheid om eigen beslissingen en keuzes te maken. Bruno spreekt uit ervaring, hij maakte het nodige mee in zijn leven. Toch blijft hij kijken naar zijn cirkel van invloed: wat kan ik wèl doen. Hij zoekt continu de verbinding vanuit de overtuiging dat aandacht en liefde helend zijn.

Wij togen naar Warns voor een ontmoeting met Bruno Rummler. ‘Troubadour? Eigenlijk ben ik gewoon een vergevingsgezinde, knuffelende verhalenverteller met gitaar en is het gewoon Bruno.”

Bruno Rummler

Het Friese muziekevenement ‘Liet’, is een songfestival met louter originele Friestalige composities of met liedjes, gezongen in één van de in Fryslân gesproken streektalen. Dit Friestalige songfestival wordt sinds 1991 jaarlijks georganiseerd. Bruno Rummler uit Warns won de edities van 2014 en 2018.

Myn dream

Bruno: “In 2013 heb ik voor het eerst meegedaan aan Liet met het nummer ‘Myn Dream’, een lied over het leven zien vanuit een droom: vanaf het moment dat je geboren wordt, hoe het leven ontstaat en hoe je het leven verlaat. Het ter wereld komen kent in onze herinnering een pijnloze start. Pas tijdens en na de puberale fase kun je tot volle potentieel komen als je ruimte weet te bieden aan de pijn die je onderweg hebt opgedaan, je is aangedaan of die het je heeft gekost om zover te komen. Uiteindelijk hopen we als door een droom de wereld zonder pijn weer te verlaten.”

Een jaar later wordt Bruno winnaar van Liet 2014 met het lied ‘Beppe’, een lied dat gaat over alzheimer. In dit lied komt de vraag terug, hoe het met ons zal eindigen. Maar het gaat ook over de machteloosheid die je voelt als je voor de zoveelste keer de vraag gesteld wordt: ‘Waar ken ik jou van?’ Het uitbrengen van dit nummer heeft - naast dat het bij Bruno veel pijn heeft veroorzaakt - mensen geraakt vanwege de herkenning. Vier jaar later, in 2018, staat Bruno op de planken met twee verschillende bands. Met rockband Days to Imagine brengt hij het lied lied ‘Heechspanning’. Dat er onder hoge druk geen significante beslissingen gemaakt kunnen worden, is de boodschap van dit protestlied. Het resoneert prettig bij de luisteraars op de frequentie fan Omrop Fryslân. Totaal onverwacht wint Bruno met zijn band Stonecrobs deze editie van ‘Liet’ met het lied ‘Yn Frijheid Kinsto Libje’. Wederom een tekst met een boodschap die mensen weet te treffen.

Delen is het nieuwe bezit

Bruno laat zijn stem graag horen over hoe hij in het leven staat. Of het nu zingend is als troubadour of op een andere wijze. Bruno: “Ik denk veel na over hoe de wereld eruitziet. Hoe kan het dat er in Nederland een miljoen kinderen niet genoeg te eten krijgen en tegelijk het beeld gecreëerd wordt dat wij geen honger hebben? Ons idee van welvaart is schijn.”

Volgens Bruno heeft dit te maken met hoe we omgaan met de beschikbare bronnen. In onze maatschappij denken we teveel in ‘of het één of het ander’, waarbij we vergeten dat we allemaal onderdeel zijn van een groter geheel. “Noem het energie, noem het kracht. Wat er is, is van ons allemaal.” Bruno is ervan overtuigd dat als we erop vertrouwen dat alles wat er is verdeeld wordt, niemand zich tekort gedaan hoeft te voelen. “Als ik jou iets geef, komt het enig moment ook weer terug. Ofwel, alles is van ons in plaats van alles is van mij. Deze wijze van handelen zal op verschillende gebieden minder pijn veroorzaken. Er geldt eigenlijk maar één regel: alles mag, zolang eigen belang niets en niemand anders schade berokkent. Dat maakt andere regels nagenoeg overbodig, toch?” Een vriend van Bruno benoemt dit als ‘delen is het nieuwe bezit’.

Machteloos gevoel

Wat pijn en ander leed betreft, heeft Bruno het nodige in zijn leven meegemaakt. Dat het ons moeilijk wordt gemaakt om autonoom te kunnen handelen, is een terugkerend onderwerp waarbij Bruno voorbeelden te over weet te noemen vanuit opvoeding, onderwijs, overheid en de macht van grote bedrijven. Uit eigen ervaring en als lid van sportverenigingen vertelt hij over situaties op school; hoe hij hier gepest werd en hoe hij het hoofd boven water moest zien te houden. Muziek speelde hier een heel belangrijke rol bij.

Ook vertelt Bruno hoe hij als zzp’er een jaar in loondienst is gaan werken, waarna hij met een dubbel gevoel in de WW belandde. Via het UWV kreeg hij de opdracht zijn uren door te geven, op een manier die nauwelijks te bevatten is. “Als bezige bij mocht ik niet meer dan zes uur per maand werken. Vanuit welke gedachte is dit opgezet? Je machteloos voelen, omdat we afhankelijk zijn van systemen. Ik word hier niet gelukkig van, het geeft een gevoel van niet gezien worden. Dat ik hierin niet de enige ben wordt wel duidelijk als je naar de jaarcijfers van het UWV kijkt en dit combineert met de cijfers van het welzijn en de drukte van de 113-lijn.”

Leaver dea als slaef

Sinds de middelbare school loopt Bruno rond met suïcidale gedachten. Erover praten deed hij niet, bang om nog meer veroordeeld te worden. “Schaamte en er niet over durven spreken, ook uit angst voor nóg meer problemen, is wat het zo moeilijk maakt. We leven in een wereld vol taboes.’ Onlangs werd hem de toegang tot deelname aan een praatgroep geweigerd, omdat er nieuwe maatregelen in waren gegaan. “Wat is belangrijker? Het feit dat ik me hier nu meld en met lotgenoten in gesprek wil of de aanscherping van opgelegde maatregelen die wekelijks veranderen?”

 Bruno keerde onverrichter zake huiswaarts, maar wel met het gevoel de juiste keuze te hebben gemaakt. Hiermee refereert hij aan de stichting ‘De Slach by Warns’ waaraan hij als bestuurslid is verbonden. Op de imposante kei ter nagedachtenis aan die slag staat de spreuk ‘Leaver dea as slaef’, een spreuk die voor Bruno meer inhoudt dan alleen de woorden. Binnen de visie van de stichting maakt Bruno zich hard voor het behoud van de Friese taal en cultuur.

Bijdragen daar waar mogelijk

Om alle moeilijkheden het hoofd te kunnen bieden, zoeken mensen manieren om hun leed te verzachten of uit de weg te gaan. Dit is ook Bruno niet vreemd, al kwamen hier geen middelen als alcohol of drugs aan te pas. “Meer aandacht voor elkaar, elkaar ook daadwerkelijk zíén, liefde voelen en geven zou de samenleving een stuk aantrekkelijker maken. Zíé elkaar! Aandacht kan helend zijn’, meent Bruno. ‘Waar ik bij kan dragen om taboes te doorbreken, zal ik het niet nalaten.’

Bruno probeert op meer terreinen zijn woorden om te zetten in liedjes en in daden. ‘Zo heb ik het liedje ‘Snap wat je doorstuurt’ geschreven voor een gelijknamige campagne, bedoeld om voor meer bewustzijn te zorgen bij jongeren en de doelgroep LVB. In dit geval behelst de tekst van het liedje dat er voor sexting wederzijds vertrouwen en respect nodig is, om te voorkomen dat het tot nare gevolgen kan leiden.”

Ook is hij mede-oprichter van een broodfonds, neemt hij deel aan het dorpsbelang, en is hij bezig een nieuwe school op te richten: een ‘leerplak’ waar ieder kind zichzelf kan zijn en zich kan uitspreken.

Troubadour Bruno

Bruno wordt een troubadour genoemd. “Van alles dat aan termen beschikbaar is, is troubadour van oudsher de mooiste titel. Toch was de troubadour vaak ook de boodschapper van treurig nieuws en in dienst van de adel.” De rol als boodschapper blijft overeind, maar Troubadour Bruno brengt zijn boodschap met liefde uit eigen initiatief ter inspiratie voor een ‘heelzame samenleving’. Een rol als troubadour is ook voor hem weggelegd tijdens de ‘Karavaan van de Vriendschap’. Reizend door Friesland zorgt deze karavaan voor het verblijden van mensen. Door aandacht te hebben voor mensen die een moeilijke tijd doormaken, door hen een hart onder de riem te steken, door vriendschap te zaaien.

Elke eerste vrijdag van de maand trekt de vriendschapskaravaan van gemeente naar gemeente. Hierbij ziet Bruno het als zijn taak om in zijn rol als troubadour te blijven verkondigen dat mensen vooral zichzelf moeten kunnen zijn. Dat liefde helend kan zijn als we aandacht blijven houden voor elkaar, door met elkaar te blijven praten en verbindingen aan te blijven gaan. Maar ook door te benadrukken dat fouten kunnen en durven toegeven en vooral ook mógen maken, zal leiden tot verdere ontwikkeling. Iets wat ook Bruno zelf heeft moeten leren.

‘Bruno biecht op’

“Het is niet makkelijk, maar door met elkaar in gesprek te blijven weten we een samenleving te creëren waarbij we uitgaan van het positieve in, en de oprechtheid van, mensen. Iedere dag leren we weer bij, als we onszelf en ook de ander die ruimte gunnen”, zegt Bruno Rummler tot besluit. In zijn theatertour ‘Bruno biecht op’ draait het om dit proces. De troubadour als boodschapper van de adel noemt hij grappend ‘de troubahoer van de koning en in het Frysk de troubadjoer.” Over hemzelf zegt hij: ‘Eigenlijk ben ik gewoon een vergevingsgezinde, knuffelende verhalenverteller met gitaar en is het gewoon Bruno.”