Face to Face: Bikinifitnessmodel Liza Bierma deed mee aan Special Forces VIPS

grootbolsward-ijsselmeerkust
Afbeelding

Liza Bierma uit Bolsward groeide op in pleeggezinnen en had daardoor een moeilijke jeugd, waarin ze gepest werd. Op haar 25e ontdekte ze de lol en de kracht van sport. Ze volgde een opleiding tot fitnesstrainer en schopte het tot bikinifitnessmodel. Ook deed ze mee aan het tv-programma ‘Special Forces VIPS’. In een openhartig gesprek vertelt Liza over het aangaan van de confrontatie met haar angsten en haar wil om nooit op te geven.

Stoer en zelfverzekerd poseert Liza Bierma (31) voor onze camera. De blondine is het gewend om op de foto te gaan en zichzelf als bikinifitnessmodel te presenteren. Maar daar ging een lange en soms moeilijke weg aan vooraf, zo vertelt ze. “Ik ben geboren in Bolsward, in een gezin met twee broers en twee zussen. Mijn moeder is alcoholiste en hierdoor liep het huwelijk van mijn ouders stuk. Ik werd daarom uit huis geplaatst – net als mijn zussen - en groeide op in diverse pleeggezinnen en in een tehuis in Rijs. Dat was heel zwaar voor mij. In de pleeggezinnen mocht ik niks en was ik een onzeker meisje. Met mijn vragen en problemen kon ik niet bij een vast persoon terecht; ik miste het echte vader en moeder-gevoel. Mijn ouders mocht ik één keer per twee maanden zien, mijn moeder zie ik nu hoogstens twee keer per jaar.”

Los vertrouwd

Het tij keerde toen Liza op haar 15e bij haar vader in Bolsward ging wonen. Ze mocht ineens van alles en er ging een wereld voor haar open. “Mijn vader liet me mijn gang gaan en vond dat ik best los vertrouwd was”, zegt ze. “Zo kon ik bijvoorbeeld lekker de stad in en dat was zó fijn na al die moeilijke jaren. Ik ging naar het Bogerman College in Sneek, waar ik in de examenklas kwam. Daar was een meisje dat de leider van de klas was; zij dicteerde mij wat ik voor haar moest doen, bijvoorbeeld koffie halen. Ik vertikte dat, dus werd ik het eerste half jaar gepest door haar en andere klasgenoten. Zo gooiden ze propjes naar me en maakten me de hele dag belachelijk door op me te schelden en me te kleineren. Maar later bood die leider van de klas excuses aan voor haar gedrag en was de tweede helft van het schooljaar oké.

Ik deed een vervolgopleiding aan de Friese Poort: helpende zorg en welzijn, om in de kinderopvang te gaan werken. Daarna haalde ik nog mijn diploma voor sociaal pedagogisch werker.  Op mijn 25e begon ik met sporten, eerst via filmpjes op YouTube, maar ik zocht meer uitdaging en die vond ik in de sportschool. Ik vond het superleuk en volgde daarom algauw een opleiding voor fitnesstrainer. Daarna ging het snel: ik werd gevraagd door Sportschool ‘Bewegen zonder grenzen’ in Sneek, waar ik – naast mijn baan in de kinderopvang - nog steeds met veel plezier werk. Ik train mensen tussen de 20 en 70 jaar om sterker te worden en motiveer ze om te blijven bewegen.”

Zeer gedisciplineerd

Haar hele jeugd was Liza onzeker over zichzelf. Maar de sport deed wonderen voor haar zelfvertrouwen. “Ik heb wel honderd diëten geprobeerd”, vertelt ze lachend. “Maar die hielpen helemaal niks. Toen ik begon te trainen met gewichten zag ik dat ik steeds strakker werd en dat gaf mij een ‘wow’-gevoel. Het motiveerde me zo, dat ik bikinifitnessmodel wilde worden. Inmiddels heb ik aan twee wedstrijden meegedaan. Voordat ik mijzelf presenteer op het podium ga ik drie maanden voor de wedstrijd ‘in prep’. Dit betekent dat ik iedere dag van de week hetzelfde eet: ’s ochtends havermout met het wit van een ei; drie keer per dag kip met komkommer - waarvan één keer met wat rijst - en ’s avonds een shake. Geen suikers eten en vanzelfsprekend geen alcohol drinken. Ik zet echt een knop om als ik met deze voorbereidingen begin. Ik ben zeer gedisciplineerd, ook tijdens de drie trainingen per dag. Later gaat dat zelfs naar vier trainingen per dag. Deze bestaan onder andere uit krachttraining met gewichten, een half uur fietsen op een hartslag tussen de 130 en 150 slagen per minuut en wandelen, minstens tienduizend stappen per dag.”

Doelen nastreven

“Mijn coach Annelies Fortuin is bodybuilder en kent dus het klappen van de zweep. Zij steunt me enorm en gaat ook mee naar wedstrijden. De dag voor mijn eerste wedstrijd, op 26 maart van dit jaar, moest ik haar iedere twee uur een filmpje sturen van mijn shape. Om zo ‘droog’ mogelijk op het podium te staan, mocht ik geen water drinken, alleen koffie. Dat is vocht afdrijvend, ik kreeg er een enorme droge mond door!”

Alle inspanningen werden beloond. Liza straalde in de spotlights en werd maar liefst vier keer de nummer 1 van die dag. Op 7 mei had ze haar volgende wedstrijd en eindigde ze als de nummer 2. “De jury zag nog een heel klein beetje vet bij mij”, licht ze toe. “Maar ik ben erg tevreden over mijn prestaties. Het was een grote line-up en ik hoorde bij de top vijf, dat is super. Door mijn moeilijke jeugd kan ik goed doorzetten en doelen nastreven, ik ben namelijk niet anders gewend.

Een ander doel van mij was om mee te doen met het Videoland-programma ‘Special Forces VIPS’. Ik had eerder al beelden gezien van een vergelijkbaar programma: ‘Kamp Van Koningsbrugge’. Mijn zusje ontdekte daarna ‘Special Forces VIPS’ en vroeg mij: ‘Is dit niet iets voor jou?’ De ene helft bestaat uit BN’ers, de andere helft uit onbekende mensen, dus daar kon ik aan meedoen. Het leek mij een mooie uitdaging en dus gaf ik me op.”

Vies en koud

“Ik kwam door de eerste ronde en ook door de tweede ronde, een testdag waarin we non-stop allerlei krachtoefeningen moesten doen en ook een psychologische test. Van de tweeduizend aanmeldingen bleven er uiteindelijk dertig mensen over. Na een zoomgesprek waarin ik psychisch opnieuw flink aan de tand werd gevoeld bleef ik met zes andere onbekende kandidaten over. Ik sprong een gat in de lucht, ik mocht mee naar Bulgarije! Ook mijn coach Annelies was geselecteerd.”

Voor het zover was, trainde Liza zelf bij de dijk bij Harlingen. Met een tas op haar rug met daarin twintig kilo bepakking rende ze de dijk op en af. “Tot de blaren me op de voeten zaten”, bekent ze. “Ook deed ik veel aan planking, één van de meest effectieve oefeningen voor je buikspieren. Voordat het hele avontuur begon werd ik van huis gehaald door een taxi. Later vlogen we vanaf Schiphol naar ons hotel in Bulgarije, waar we apart verbleven van de VIPS, waaronder ex-wielrenner Michael Boogerd en actrice Anouk Maas. De volgende morgen begon het programma echt: we werden om half zes gewekt en gingen na het ontbijt geblinddoekt in een viertonner. Na een tijdje werden we daar weer uitgebonjourd en moesten we twee uur lang met een zak over ons hoofd op onze knieën zitten. Ondertussen werd er water over ons hoofd gegooid. Ik kreeg op een gegeven moment kramp in mijn benen en zakte erdoor. Mijn kleding – een sportlegging en een vestje van teddystof - was natuurlijk doorweekt. Die mocht uiteindelijk ook uit, want binnen twee minuten moesten we ons in legerkleding hijsen. Dat was van korte duur, want onze natte plunje moest weer aan. Ik voelde me zó vies en koud, maar ik zette door.”

IJs- en ijskoud water

Eén van Liza’s angsten is hoogtevrees. Deze angst moest ze in de ogen kijken tijdens een oefening op een smalle balk. “Deze balk zat ingeklemd tussen twee hoge fabrieksgebouwen en op de balk moesten we tegen een medekandidaat boksen. Echt doodeng! Ook moesten we bij een 55 meter hoge dam via een natuurlijke trap omhoog klimmen, met op onze rug 35 kilo bepakking. Eenmaal boven gingen we met tas en al slingerend via een kabel naar beneden. Het is me gelukt, maar mijn hoogtevrees is nog steeds even erg als voor het programma. Een andere oefening die me is bijgebleven is het zwemmen in ijs- en ijskoud water met twintig kilo bepakking. We moesten een bootje voortduwen en daarbij mochten we geen geluid maken. Na twee uur in het water gaf ik de strijd op; op televisie was dat in de vierde aflevering. De oefening bij de hoge dam in combinatie met het ijskoude water leverde me teveel pijn in mijn knie op. Ik vond het heel moeilijk om op te geven; daar heb ik heel wat tranen om gelaten. Het was niet mijn geest die niet meer door kon, maar mijn lichaam gaf het op.”

Megatrots

“Ik ben mezelf heel erg tegengekomen tijdens het programma”, concludeert Liza tot slot. “Ze pellen je af als een ui zodat je uiteindelijk bij je ware kern komt. Ook behandelen ze je als een nummer, of je nu bekend bent of niet. Maar dit leidt ertoe dat je écht veel meer kunt dan je denkt. In totaal heb ik drie dagen meegedaan aan het programma. Onze groep was heel hecht, we waren er altijd voor elkaar. We sliepen – niet of nauwelijks - in een base-camp; we mochten ons niet douchen, hadden vaak corvee en tien minuten per keer om ons avondeten naar binnen te werken. Maar ondanks al deze beproevingen was het toch een geweldige belevenis. Ook al voelde het opgeven eerst als falen, ik ben uiteindelijk megatrots op mezelf, net als mijn familie en vrienden.”

 

Beeld: Jelly Mellema fotografie | Tekst: Amanda de Vries