Face to Face: Pieter de Boer

Negen jaar lang was Pieter de Boer enthousiast bestuurslid van Aaipop, het jaarlijks Friestalige muziekfestival op paasmaandag in Nijland. Dit jaar zwaait hij af. Pieter is een groot muziekliefhebber en dan met name van de muziek van Bruce Springsteen. Zijn hele - knusse - huis op de Foarbuorren in Easterein ademt Springsteen. In deze Face tot Face vertelt Pieter over zijn liefde voor de muziek van Springsteen, zijn mooie jaren bij Aaipop, en zijn nieuwe muzikale avontuur met Jelle B. “Het wordt een feest.”

“Ik ben ‘hikke en tein’ in Easterein”, begint de 36-jarige Pieter de Boer zijn verhaal. ‘’Samen met mijn vier jaar jongere zus groeide ik op bij mijn ouders. Heit was schilder, mem was huisvrouw. Een gewoon stabiel Fries gezin. Er werd thuis geen muziek gemaakt, misschien heb ik mijn voorliefde voor muziek wel van mijn pake, ik weet het niet. Maar samen met mijn zusje ging ik bij het korps hier in Easterein, ik speelde onder andere trompet en bas.”

Muzikale smaak

“De radio stond thuis wel altijd aan, waarschijnlijk op Omrop Fryslân. Mijn ouders hadden veel platen van onder andere Status Quo en Queen. Later namen ze meer mijn muzikale smaak over. Ik moet trouwens master Hingst van de basisschool ook niet vergeten te noemen. Hij was van de muziek én de natuur. Dus je kunt wel stellen dat het al gauw muziek werd in mijn jeugd.”

Pieter zijn liefde voor muziek en een leven op het podium startte in ‘De Tsjerne’, de jeugdsoos van Easterein. ‘’Daar was ik ’s weekends vaak te vinden met vrienden”, vertelt Pieter. ‘’Er speelden veel lokale bands en ineens rees bij ons het idee: ‘Wij kunnen ook wel een band beginnen’. Een oude schoolvriend van mijn vader, Freddie Scheltema, ging mee naar de muziekwinkel.”

Eerste basgitaar

Pieter lacht als hij er aan terugdenkt. “Er werd besloten dat ik basgitaar zou spelen, ik had er totaal geen verstand van. Bij muziekwinkel Mollema in Franeker kocht ik mijn eerste basgitaar en toen stonden we een half jaar later al op de Visserijdagen in Harlingen. Daarna volgden er de nodige muzikale omzwervingen; zo zat ik in de band ‘Isolated picture’, was ik bassist bij Gerbrich Potma – bekend van Idols – en speelde ik bij ‘Mary and the’. Ik was gewend om altijd covers te spelen, maar in 2008 speelde ik voor het eerst eigen Friese nummers met de band ‘Treflik’. We wonnen dat jaar ’Lyts Aaipop’. Ik speelde daarna nog zo’n drie jaar in een Bolswarder band, maar we staan tegenwoordig nog maar weinig op een podium.”

Prachtig lokaal festijn

In 2012 werd Pieter gebeld door de toenmalige voorzitter van Aaipop, Teade de Boer. “Hij vroeg of ik ook in het bestuur wilde. En daar zei ik geen nee tegen, het leek me geweldig om te doen! Ik vond het een enorme eer, als jochie van veertien kwam ik daar al. Op de fiets, op paasmaandag. Een prachtig lokaal festijn met zo’n teeduizend bezoekers.

Midden jaren tachtig ontstond het idee voor Aaipop bij de stichting Earizer en werd het in samenwerking met kroegbaas Remmelt Boonstra in Nijland georganiseerd. Het initiatief groeide al snel uit tot een enorm succes. In de afgelopen negen jaar boekte ik de bands voor Aaipop. Allemaal Friestalige of Streekfriese bands. Ik ben een Fries, ik hou erg van de taal, dus het boeken van een Piter Wilkens, een Gurbe Douwstra of de band ‘Sebeare’ was elke keer een feest. We hebben de Beatles Sessions in het Fries gehad en ik heb zelf met Johannes Rijpma Aaipop ook al eens afgesloten. We hebben in de afgelopen jaren veel vergaderd met het bestuur, een leuke club mensen waarmee ik inmiddels bevriend ben geraakt.“

Een hoogtepunt

Aaipop organiseren is een flinke klus, maar als alle voorbereidingen zijn gedaan breekt het grote genieten aan. ‘’Als alle bands er eerst maar zijn, dan kan ik zelf rustig ademhalen”, bekent Pieter. ‘’Het mooiste is als je de hele dag niks in je oortje hoort. Dan heb je een mooie Aaipop. Vanwege corona hebben we het de laatste twee jaar online moeten organiseren. In 2020 deden we dat door middel van filmpjes, vorig jaar hadden we livestreams, dat was absoluut een hoogtepunt. Zo hadden we toch nog een Aaipop met live muziek. En nu mogen we op 18 april weer helemaal los! Zelfs geen testen voor toegang, dat is toch geweldig?

Natuurlijk ga ik het bestuur en de hele organisatie straks missen. Gosse Pieter de Vries volgt mij op. Maar voor Roel Faber die na 27 jaar stopt als notulist is nog geen opvolger. Het blijft vrijwilligerswerk en daarvoor zijn moeilijk mensen te vinden. Dat vind ik jammer. We bestaan nu al 35 jaar en daar moeten natuurlijk nog vele jaren bij komen. Dus als er mensen zijn die het bestuur van Aaipop willen komen versterken…”

Het rode jasje van Jelle B.

Wie denkt dat Pieter de Boer nu achter de geraniums gaat zitten heeft het mis. Er staan alweer de nodige avonturen op zijn agenda, zo verklapt hij. “Vorig jaar kreeg ik een berichtje van Jelle B. die ik ken van de muziek en van gezamenlijke feestjes. Jelle B. was gestopt als soloartiest en wilde graag met meerdere mensen samen optreden. Hij had al een drummer maar zocht nog een bassist. Het klikte meteen weer en nu ga ik dus met onze band ‘De Meesters’ optreden. De boekingen lopen al lekker. Op 17 april staan we in de Twee Gemeenten in Irnsum en natuurlijk sta ik op 18 april als bestuurslid op Aaipop. In totaal gaan we zo’n veertig shows doen. We doen het op de Jelle B.-manier. Dat betekent dat we medleys en complete nummers zingen. Eén groot feest, waarbij één ding ontbreekt: Jelle heeft zijn rood jasje aan de wilgen gehangen. We zijn nu ‘De Meesters’ en dat zal het publiek weten.”

Terug naar de roots

Gedurende het interview kijkt muzikant Bruce Springsteen vanaf diverse posters, ontelbare platen en boeken toe. Zodra het over ‘The Boss’ gaat is Pieter helemaal niet meer te stoppen. “Door collega Jan-Jetze Brouwer, tevens gitarist van de band ‘Sebeare’, ben ik groot fan geworden van Bruce Springsteen. Ik hoorde op een verzamel-cd het nummer ‘Glory Days’ en ging daarna naar vijftien concerten van Bruce. Mijn eerste concert was in De Kuip in 2003, fantastisch! Vanaf dat moment was ik ‘hooked’. De muziek, de maatschappijkritische teksten over racisme bijvoorbeeld, of het gevoel dat je uiteindelijk weer naar je roots teruggaat, hoever je ook bent verdwaald. Bruce heeft na vele omzwervingen zijn ‘hometown’ New Jersey teruggevonden. Ik heb nooit de behoefte gehad om uit Easterein te vertrekken, maar ik begrijp zijn gevoel wel. Als je dát kunt overbrengen, dan ben je voor mij de grootste.”

Fotografie: Jelly Mellema

Tekst: Amanda de Vries