Helemaal happy met haar huistheater in Pingjum

“Ik ben in Sneek geboren, in het Sint-Antonius Ziekenhuis, maar ik groeide tot mijn 18^de jaar op in Bolsward, waar ik een hele fijne jeugd had. Mijn vader Teake werkte bij Hollandia, maar iedereen kende hem als voorzitter van voetbalvereniging R.E.S. Hij zat ook in de gemeenteraad van Bolsward, voor het CDA. Hij is helaas jong overleden, nog maar 52 jaar oud. Ik studeerde toen net in Groningen, heel naar als je je vader op zo’n jonge leeftijd al verliest. Moeder Hannie was instructrice aan het zwembad, ze is nu 87 jaar en iedereen in Bolsward noemt haar nog de zwemjuf. We waren met z’n vieren als kinderen, ik was de derde in de rij. Boven mij waren een zus en een broer en na mijn kwam er nog een zus.”

Carrière in een notendop Saskia omschrijft zichzelf als een beetje verlegen kind, dat niet vooraan stond. Wel sportief. Ook een dromer. “Een hele erge dromer! Als ik uit school aan kwam lopen, liep ik gewoon helemaal in mijn eigen gedachtewereld ons huis voorbij, totdat ik op een gegeven moment dacht van ‘oh ik moet weer terug’…”

Nadat Saskia het havodiploma op het Jan Brugman College heeft behaald gaat ze naar Groningen om daar een hbo-opleiding Voeding en Diëtetiek te volgen. De keuze voor deze studierichting was niet echt expliciet, maar interesse voor voeding heeft Saskia nog altijd. Ze werkt ook nog een tijdje bij een voedingswerkgroep in Groningen, maar volgt haar vriend Johan die een baan in Katwoude, Noord-Holland, krijgt. Daar gaan ze samenwonen in een boerderij aan de Gouwzee en Saskia vindt een baan als longfunctieassistent in een ziekenhuis. Later werkt Saskia in het ziekenhuis van Purmerend. In Katwoude worden de oudste twee dochters Regina en Marieke geboren. Dochter nummer drie, Emma, ziet in 1997 het levenslicht. Ondanks de prachtige ligging van de boerderij (‘het bleef een bouwval’) met een catamaran voor de deur besluiten Johan en Saskia om naar het noorden te verhuizen. Eerst leek Arum de nieuwe woonplaats te worden, maar op aanraden van een bevriende timmerman ziet het stel van deze locatie af. Het wordt een herenhuis in Pingjum! Johan vindt een baan bij Friesland Campina en Saskia rijdt nog anderhalf jaar op en neer naar Purmerend om vervolgens aan de slag te gaan als medewerkster voor Pulmo Research, de maatschap van Friese longartsen die wetenschappelijk onderzoek verrichten op het gebied van longziekten. Als vijftien jaar geleden bij Saskia de ziekte van Non-Hodgkin, lymfeklierkanker, wordt vastgesteld stopt zij met het werk voor Pulmo Research. Na het ziektejaar maakt Saskia de overstap naar een baan in het onderwijs, bij Zorg en Welzijn aan de Friese Poort. Ze haalt haar docentbevoegdheden omgangskunde bij de NHL en na haar stage aan de Friese Poort in Sneek, kan ze daar blijven als docente.

Met kunstenaars om de tafel “In 2011 hebben we het voormalig dorpshuis en peuterspeelplaats van Pingjum gekocht, dat toen nog de Gouden Hoep heette. Het had toen al even leeg gestaan. Iedereen in het dorp vroeg zich af wat er met het pand zou gebeuren. Wij hebben toen met een aantal kunstenaars, want er wonen vrij veel kunstenaars in het dorp, besproken of we het met elkaar konden kopen. Maar het kwam niet echt van de grond, omdat het toch vaak weer om geld gaat. Tot het moment dat Johan en ik een kijkje in het gebouw mochten nemen. Ik herinner mij nog het portaaltje met een vlizotrap naar boven. Ik was wel benieuwd wat daar zou zijn. In de ruimte waar we nu zitten zaten van die oerlelijke systeemplafondplaten. Ik had nog nooit gezien dat hier van die mooie spanten achter zaten. Ineens zei ik tegen Johan ‘maar dit is een muziektheater!’ Ik wist het zeker! Deze plek met zo’n plafond, daar moet muziek gemaakt worden. Het kwartje viel. De prijs was door de lange tijd dat het pand al leeg stond behoorlijk naar beneden gegaan. Wij hebben het toen van Dorpsbelang gekocht voor een mooi bedrag.”

Nadat Johan en Saskia het pand in hun bezit hadden werd het dus menens om een droom te realiseren.

Slopen is mooi werk “We hebben eerst maar eens wat plafondplaten losgetrokken, om toch ergens te beginnen. We hadden eigenlijk nog geen goed plan. Slopen is gewoon mooi werk. We besloten om het hele gebouw te strippen, alles eruit. Wat overbleef was een kale bedoening. Johan is iemand die overal ideeën ziet. Hij begon te tekenen, met een vide, balustrades en een rond plafond.  Wat we wilden was toch ook een soort van woonfunctie in de ruime brengen. Een combinatie van theater en woongelegenheid. Ooit. Er moesten dus ook slaapplekken in komen, dat was een hele puzzel. Het blokje in het midden van de ruimte is de oplossing van de puzzel geworden. Hierboven zitten vier slaapplaatsen met bedden, badkamer en alles wat er maar bij hoort. We zijn gewoon begonnen.”

De andere kunstenaars uit het dorp maken nu gebruik van de ruimte. Een buurvrouw die er workshops geeft in collagetechnieken. Een pianist waar zangeres Saskia mee zingt is er regelmatig te vinden. Kortom Podium Pingjum wordt goed gebruikt.

Programmeren via YouTube “Op 25 september 2012 werd Podium Pingjum geopend. Het past helemaal bij mij. Er komt iets op mijn pad en ik ga het doen. Ik heb er nooit stress van als ik met iets begin, anders bedenk ik wel weer iets anders. Mijn muzieksmaak is best breed, ik houd heel erg van klassiek. Ik heb jarenlang klassieke zangles gehad. Maar ik vind blues ook mooi en singer-songwriter muziek spreekt mij ook aan. Vanaf het begin is alles open geweest. Ik begon voor het samenstellen van een programma op YouTube rond te kijken en daar rolde een superleuk programmaatje uit. Dat doe ik nog steeds. Voor de zomervakantie heb ik het programma klaar. Het is dan helder en duidelijk voor mij.”

Na zeven jaar is het een goed moment om met Saskia de balans op te maken. Wat hebben die jaren haar gebracht? “Ontzettend mooie contacten, dat zeker. Ik geniet van de avonden. Ik geniet als hier vijftig tot zestig man met een grote glimlach op het gezicht zitten. Dat is mijn grootste beloning. Ik word er niet rijk van. Het geld dat binnen komt gaat naar de artiesten en de reclame. Ik vind dat niet erg. Ik hoor nooit zoveel reacties uit het dorp, maar die zijn volgens mij wel positief. Er zijn een paar vaste gasten uit het dorp die altijd komen, waaronder Daan van 92! Een fantastische man die altijd blij en enthousiast is. Het publiek is verder heel erg wisselend. Johan is amuzikaal, zegt hij zelf en laat dit helemaal aan mij over. Hij geniet wel met een grote G op de avonden dat hier voorstellingen zijn. De dochters die in Amsterdam, Groningen en Berlijn wonen zijn ook met enige regelmaat in het theatertje te vinden.”

Chris Jagger heeft hier overnacht Wat de toekomst betreft, zegt Saskia nog geen idee te hebben waar ze over vijf jaar wil zijn met haar theater.

“Voor het komende theaterseizoen gaan we gewoon door. Met steun van al die vrijwilligers, waaronder Piet Wilhelmus en Gerrit Feenstra die de bar runnen en Carla Posthuma die de kassa doet. Wat de toekomst brengt zullen we wel zien. Het kan zijn dat we hier gaan wonen en dan wordt het wel moeilijk om tienmaal per jaar een concert te organiseren. De artiesten die hier nu optreden blijven vaak slapen. Chris Jagger, de broer van Mick, heeft hier overnacht. Samen met z’n bandleden die allemaal hun eigen kamer wilden. We hebben toen de wisseltruc toegepast, zij in ons huis en wij in het theater. Superleuk toch?!”

Tekst: Henk van der Veer Foto: Jelly Mellema