Oud-notaris Louis Detmar uit Bolsward schrijft nu romans
Oud-notaris Louis Detmar uit Bolsward schrijft nu romans
Oud-notaris Louis Andries Detmar, die jarenlang een eigen notariskantoor in Bolsward had, schrijft nu - na zijn pensionering - romans. In die romans verloochent Detmar zijn afkomst als notaris niet. Tegenwoordig woont de vitale zeventigplusser samen met zijn vrouw Fenneke (Fenna) Zandstra in Heerenveen. Daar heeft na zijn pensionering zijn hobby’s kunst, geschiedenis en literatuur verder uitgediept. En hij is, zoals vermeld, schrijver geworden. Vorig jaar september kwam Detmars nieuwe roman ‘Een fatale rol’ uit. Overigens draagt het notariskantoor in Bolsward nog altijd zijn naam, al is hij al lang met pensioen. Een portret…
Streamers
“At ik tsientûzen lêzers hie, dan wie ik al wer mei in nije roman útein setten, mar dy ha ik noch net"
Oud-notaris Louis Detmar schrijft nu romans
“At ik ergens oan begjin, meitsje ik it ôf”
Tekst en foto’s: Henk van der Veer
Louis Andries Detmar wordt in 1948 geboren als zoon van Kollumer Hoite Detmar en Brechtje van Goslinga uit Sneek. Louis’ vader was administrateur die ook “wat notariële werkzaamheden mocht verrichten”, in de woorden van Louis. “Heit Hoite was opgeleid tot notarisklerk.” Nadat Hoite met Brechtje was getrouwd verhuisde het stel in 1930 naar Balk. Daar werkte Detmar senior eerst op het notariskantoor om nog tijdens de oorlogsjaren een boekhoudkantoor in Balk te beginnen.
‘De dood of de gladiolen’
“Hoe’t ik weromsjoch op myn bernejierren?”, herhaalt Louis onze vraag om meteen antwoord te geven en terug te kijken op z’n jongensjaren. Om te beginnen noemt hij zichzelf “In ‘neikommerke’.” Hij heeft een oudere broer en twee oudere zusters.
“It wie mei it each fan no allegear hiel ienfâldich, mar oan’e oare kant hie ús heit wol in bytsje oansjen, mei omdat er yn ferskillende bestjoeren siet. Der is sels noch in strjitte nei him ferneamd en heit hat ek in lintsje fan’e keninginne krige. Heit en mem wiene lid fan’e Mennistetsjerke; se wiene dus Baptist. Mar it wie allegear hiel licht. Doe’t heit op syn stjerbêd lei woe hij der ek gjin dûmny bij ha. ‘Allegear geklets, dêr hast neat oan’, sei er. Hij wie altyd om sosjale oerwagings nei tsjerke gien.”
Diezelfde heit en mem zorgen er wel voor dat Louis “fierder leare kin.” Het leren gaat de jonge Louis goed af. Hij heeft belangstelling voor geschiedenis en is volgens eigen zeggen “in lêzer.” Echter niet alleen de historie en het lezen boeien hem; hij beoefent ook de turnsport, net als z’n moeder. En in 1985 rijdt Louis Detmar de Elfstedentocht uit. “Freegje net hoe, mar ik ha it krúske helle. At ik ergens oan begjin, meitsje ik it ôf. ‘De dood of de gladiolen’, soksawat.”
Het notariaat
Als Louis Detmar zijn hbs-diploma heeft behaald vindt zijn moeder dat haar zoon maar sportleraar moet worden. Z’n aanstaande schoonmoeder vindt de optie om in de voetsporen van heit Detmar te treden als notarieel medewerker een betere keuze. Louis: “Op it momint dat ik mei myn oanmeldingsbrief foar de Academie voor Lichamelijke Opleiding foar de brievebus stean, betink ik mij. ‘Nee, net dwaan, Louis!’ En ik ha de rjochting foar it amt fan notariaat keazen. Dat sa is it gien.”
Louis en Fenneke trouwen in 1970. Het paar zal drie kinderen krijgen en heeft intussen vijf kleinkinderen. In 1972 mag Louis Detmar zich officieel kandidaat-notaris noemen. Notaris Henstra in Koudum wordt zijn eerste werkplek, maar hij blijft er niet lang. Wommels is de volgende bestemming en daarna Bolsward. Daar in de Hanzestad wordt Louis op dertigjarige leeftijd al notaris met een eigen kantoor. In 1994 laat Detmar een nieuw en modern notariskantoor bouwen en 2004 komt notaris Edwin Troost het Bolswarder notariaat versterken. Sinds die tijd heet het notariskantoor - tot op de dag van vandaag - Detmar & Troost. Met de aantekening dat Louis Detmar er tien jaar geleden afscheid genomen heeft.
Louis Detmar over het ambt van notaris: “It hat fansels in imago fan stoffichheid, alhoewol’t it de lêste tweintich jier wol feroare is. Notarissen hawwe altyd wat op ’e achtergrûn wurke, yn dy sin wie it foar mij bêst aardich en dan benammen yn it erfrjocht. De finansjele of de bv-kant lei mij persoanlik in stik minder, mar it hearde der wol bij. Bij it erfrjocht mocht ik graach geskillen tusken minsken oplosse; de partijen op ien line te krijen. Mar soms barde it nei it ferstjerren fan’e âlde lju dat de erfenis los kaam en dan koene der noch alris rúzjes ûntstean. Dan wie der gjin praten mear tsjin en kaam de rjochtbank der oan te pas. Mar meastal besocht ik der mei de bern út te kommen en dat slagge faak en joech mij dan grutte foldwaning.”
Op het schrijverspad
Als Louis Detmar met pensioen gaat, besluit hij schrijver te worden. Hij heeft kunst, geschiedenis en literatuur als grote hobby’s en brengt dat samen in het schrijven. Uiteraard verwerkt hij ook zijn notariële ervaring en samen met de nodige spanning en humor leidt dat tot twee romans. Na zijn debuutroman ‘De vereffening’ (2019) volgt in september 2023 ‘Een fatale rol’. Wat is de drijfveer van Louis Detmar om het schrijverspad op te gaan?
“Mei myn earste roman hie ik ferlet om wat kommintaar op Langwar te leverjen, it doarp dêr’t we doe wennen. Oars ek it berteplak fan Fenneke. Dy roman giet oer in fiktyf doarp, mar elkenien hat wol yn’e gaten dat it oer Langwar giet, in kaairoman. Neist in soad positieve feedback krige ik minder aardige reaksjes oer de ynhâld. Mar it wie foar mij wol dúdelik dat it boek lêzen waard en sa woe ik nochris in roman skriuwe en dat waard ‘Een fatale rol’.
Doe kaam ik út bij it âlde notarishûs fan Boalsert, in wenning oan’e Marktstraat 6, boud yn 1715. Dêr ûntdutsen wij tidens in ferbouwing in tal âlde kranten achter it behang. Yn dy kranten stiene berjochten oer de Slag bij Waterloo. Yn it notarishûs siet ek in ferburgen trep dy’t op in geheime souder útkaan. Hielendal boppe yn it hûs wie in ‘dienstbode kamertje’, koartsein in hûs fol mei ferhalen.”
Of er hierna nog een derde roman komt? “At ik tsientûzen lêzers hie, dan wie ik al wer mei in nije roman útein setten, mar dy ha ik noch net. Op dit stuit ha’k noch gjin nije roman yn’e kop. Mar wa wit!?”
KADER
